Het geneesmiddel, dat wordt toegediend via subcutane injectie, in een dosis van één milligram per week, toonde zijn neiging om het optreden van belangrijke niermanifestaties (dialyse, transplantatie of nierfalen in het eindstadium met glomerulaire filtratiesnelheid < 15 ml/min/1,73 m2) met 24% te verminderen in vergelijking met placebo. In dit onderzoek werden 3.533 diabetespatiënten geïncludeerd met CKD gedefinieerd als een GFR tussen 50 en 75 ml/min/1,73 m2 met een urinealbumine (mg)/creatinine (g) ratio >300 en <5.000 of een GFR tussen 25 en <50 ml/min/1,73 m2 met een urinealbumine/creatinine ratio >100 en <5.000. De jaarlijkse afname van de glomerulaire filtratiesnelheid was ook langzamer bij patiënten die semaglutide gebruikten, met een verschil van 1,16 ml/min/1,73 m2, wat de progressie van de nierziekte aanzienlijk vertraagde. Tot slot was twee jaar na het begin van de klinische studie de albumine-creatinine ratio verminderd met 12% in de placebogroep vergeleken met 40% in de met semaglutide behandelde groep.

Het cardioprotectieve effect van semaglutide is eerder aangetoond bij niet-diabetische obesitas patiënten, maar was nog niet onderzocht bij een populatie van T2DM- en CKD-patiënten. Als secundair eindpunt analyseerde de klinische studie het optreden van belangrijke cardiovasculaire incidenties (hartaanval, ischemische beroerte bij behandelde patiënten en cardiovasculaire sterfte). De incidentie van deze complicaties werd met 18% verlaagd in de semaglutidegroep, en het risico op sterfte door alle oorzaken met 20%.

--