Chronische blootstelling aan nanodeeltjes zoals die gebruikt worden als voedseladditieven is onderwerp van veel aandacht, vanwege de mogelijke veranderingen in het immuunsysteem die ze kunnen veroorzaken. Het in Europa toegestane additief E 551 wordt gebruikt als antiklontermiddel in veel poedervormige voedingsmiddelen en onderzoeken tonen aan dat baby's tussen 12 weken en 11 maanden het meest worden blootgesteld. De gevolgen van chronische blootstelling aan dit additief zijn onderzocht bij muizen. Siliconen werden gedetecteerd in het spijsverteringsslijmvlies in de kronkeldarm en de dikke darm van muizen, en in Peyer's patches tijdens biopten van volwassenen en kinderen, na inname van dit additief in hoeveelheden ver beneden de toegestane hoeveelheden in voedsel. Het onderzoek toont aan dat chronische blootstelling aan E 551 de intestinale immuunhomeostase verstoort, wat leidt tot een verlies van orale tolerantie en een vermindering van de Th1-type immuniteit tegen voedselallergenen. Aan de andere kant lijkt het erop dat chronische blootstelling van muizen aan het additief E 551 kan fungeren als een omgevingstrigger voor glutenintolerantie bij dieren met een genetische predispositie. Het zou dus toegevoegd kunnen worden aan andere omgevingstriggers van intolerantie, zoals reovirusinfecties of opportunistische bacteriële infecties. De auteurs roepen op tot epidemiologisch onderzoek bij mensen om de rol van chronische blootstelling aan E 551 en andere nanodeeltjes in het verhogen van de prevalentie van voedselovergevoeligheden te verduidelijken. 

Ref. :

Lamas B, Martins Breyner N, Malaisé Y, et al. Evaluating the Effects of Chronic Oral Exposure to the Food Additive Silicon Dioxide on Oral Tolerance Induction and Food Sensitivities in Mice. Environ Health Perspect. 2024 Feb;132(2):27007.